Şimdiki çocukların eksikleri bitmek bilmiyor, ihtiyaçlarına yetişilmiyor. Bir şeyler eksik gülen gözlerindeki ışıkta. Bir şeyler eksik minik yumuk parmaklarında. Bir şeyler cidden eksik yanaklarından süzülen o masum gözyaşlarında..
Koskoca dünyada kocaman yüreklere ihtiyaç var. Hani yılların yorgunluğunu yüklenmiş tüm kara geceleri görmüş ve beklediği nurlu sabahı bizlere anlatacak… Acılardan edinilen tecrübeleriyle bizlere örnek olacak doğruyu haykıracak. Dünyanın bitmeyen, yetişemediğimiz telaşından uzaklaşmış dingin bir ruh ve huzurlu bir nefesle huuu diyecek. Her şeye rağmen hayata tutunduğu elleriyle bizi saracak dede ve ninelerle…
Maddi doyumsuzluklardan fark edilemeyen ruhi boşlukları göz ardı edişimizin sonucu, doktor doktor geziyor, streslere psikolog arıyoruz.
Sarılmayan yara gibi, arınmamış ruha da kurt düşer. Çocuklarımızın ruhunu da bedenini de değerler ile saralım “asil akmaz bal kokmaz ” sözünde olduğu gibi asil nesiller ile geleceğe güvenle bakalım, istikamet ile hakikate doğru yol alalım…