Ölümsüz Değilim

Ölümsüz değilim, bir faniyim, ben,
Benliğin en ücra köşesindeyim…
Faili meçhuldüm bilmem ki neden…
Fukara telaşı, endişesiyim…

Leş yiyen kargalar, kondu başıma,
ve bana anlattı, leş olduğumu…
İsterseniz yazın mezar taşıma,
Benim nasıl bir kalleş olduğumu…

Hayır, hayır kalleş değilim hayır…
Suçumu anlatan dili kestiler
Gövdemden kellemi istersen ayır,
Kalleş değilim ben, kalleş dediler…

İnsan olmak hüznü, kucaklamaktır…
Ellerin kor alev gibi yansa da…
Küllerini umarsız savurmaktır…
Geride bulanık düşler kalsa da…

Sonra sokak yanar, evler tutuşur,.
Kara bulut dolar göğüme benim…
Beyazlar içinde giden kavuşur.
Kimse inanmaz öldüğüme benim…

Kenan YÖRDAN

Bu şiir için teşekkür ederim.